طراحی هندسه بخش فضایی یک سیستم تعیین موقعیت ماهواره ای بومی برای ایران

به دلیل محدودیت های موجود در سیستم های تعیین موقعیت جهانی نظیر gps و با توجه به کاربردهای روز افزون اینگونه سیستم ها ، امروزه شاهد شکوفا شدن نسل های جدیدی از سیستم های تعیین موقعیت ماهواره-ای در کشورهای مختلف هستیم. این نوع سیستم ها به دو دسته سیستم های مکمل و مستقل منطقه ای تقسیم می شوند. طراحی آرایش یا هندسه فضایی این نسل از سیستم های تعیین موقعیت ماهواره ای متاثر از اهداف مورد نظر در این گروه از پروژه های فضایی و وابسته به پارامترهای مختلفی است. این تحقیق به طراحی آرایش فضایی سیستم تعیین موقعیت ماهواره ای مستقلی برای ایران می پردازد که از هفت ماهواره زمین آهنگ تشکیل شده و پوششی بهینه را در این محدوده فراهم می سازد. 5 سناریو مشتمل بر 7 ماهواره ارائه شده است. با مقایسه سناریوهای پیشنهادی بر مبنای معیارهای ضریب دقت (pdop)، ارزش صورت فلکی، اعتماد پذیری های داخلی و خارجی؛ همچنین میزان موفقیت در حل پارامتر ابهام فاز سناریو 4 به عنوان آرایش بهینه ای برای بخش فضایی این سیستم پیشنهاد شده است.